Flesh for Frankenstein (Paul Morrissey, 1973)
,,Vantar hið fullkomna Serbneska nasúm (þ.e. nef)” þetta er það síðasta sem barón Frankenstein vantar í uppskrift sína að hinum fullkomna manni. Hann er með áform um að fullkomna hið rasíska hugverk sitt, þar sem hann áformar að para hinn “fullkomna” mann með hinni “fullkomnu” konu og búa til æðra kyn. Þau áform fara fyrir lítið þegar kemur í ljós að serbneska nefið, sem baróninn varð sér úti um, tilheyrir Nicholas, tilvonandi munki sem Frankenstein og aðsoðarmaður hans finna við hóruhús bæjarins og drepa snarlega. En þegar haus Nicholas er kominn á sinn stað og skrímslið komið á stjá, þá kemur í ljós að það lútir huga Nicholas og áform Frankenstein um pörun hinna “fullkomnu” fer algjörlega út um þúfur. Söguþráður myndarinnar er í grófum dráttum á þessa leið en í myndina fléttast líka systkinaást, blóðsúthellingar og almennt siðleysi sem betra er að sjá en lýsa í orðum.
Með hlutverk baróns Frankenstein fer B-mynda hetjan Udo Kier og hann smitar baróninn af afar þykkum þýskum hreim sínum sem eykur á annars gríðarlega léttúð myndarinnar. Myndin er af skóla Andy Warhols og er oft kölluð Andy Warhol´s Frankenstein, en Warhol framleiddi margar “öðruvísi” myndir og leikstýrði Morrissey nokkrum þeirra, m.a. þríleiknum Flesh, Trash og Heat. Hugsanlega koma mörg atriði myndarinnar ankannalega fyrirsjónir þar sem persónur eiga það oft til að vera með snöggar hreyfingar eða líffærakast í átt að áhorfendum. En myndin var tekin upp með þrívíddartækni sem löngu er hætt að notast við á sýningum og eykur það enn á skemmtanagildi myndarinnar.
Djúpt, undir öllu klámi, ofbeldi og óráðsíu myndarinnar, má finna grafinn boðskap. Hún varpar ljósi á vísitölufjölskylduna og gagnrýnir hana á vægast sagt óþægilegan hátt. Í myndinni sýna allar persónur mikla gægjuþörf og einkarými fólks er aldrei heilagt. Hún er á margan hátt háðsádeila og Morrissey hugsaði hana sem gamanmynd. Það er kannski auðveldast að lýsa þessari mynd sem splatter gamanmynd með verulegum blóðsúthellingum og líffærum á öllum köntum.
,,Vantar hið fullkomna Serbneska nasúm (þ.e. nef)” þetta er það síðasta sem barón Frankenstein vantar í uppskrift sína að hinum fullkomna manni. Hann er með áform um að fullkomna hið rasíska hugverk sitt, þar sem hann áformar að para hinn “fullkomna” mann með hinni “fullkomnu” konu og búa til æðra kyn. Þau áform fara fyrir lítið þegar kemur í ljós að serbneska nefið, sem baróninn varð sér úti um, tilheyrir Nicholas, tilvonandi munki sem Frankenstein og aðsoðarmaður hans finna við hóruhús bæjarins og drepa snarlega. En þegar haus Nicholas er kominn á sinn stað og skrímslið komið á stjá, þá kemur í ljós að það lútir huga Nicholas og áform Frankenstein um pörun hinna “fullkomnu” fer algjörlega út um þúfur. Söguþráður myndarinnar er í grófum dráttum á þessa leið en í myndina fléttast líka systkinaást, blóðsúthellingar og almennt siðleysi sem betra er að sjá en lýsa í orðum.Með hlutverk baróns Frankenstein fer B-mynda hetjan Udo Kier og hann smitar baróninn af afar þykkum þýskum hreim sínum sem eykur á annars gríðarlega léttúð myndarinnar. Myndin er af skóla Andy Warhols og er oft kölluð Andy Warhol´s Frankenstein, en Warhol framleiddi margar “öðruvísi” myndir og leikstýrði Morrissey nokkrum þeirra, m.a. þríleiknum Flesh, Trash og Heat. Hugsanlega koma mörg atriði myndarinnar ankannalega fyrirsjónir þar sem persónur eiga það oft til að vera með snöggar hreyfingar eða líffærakast í átt að áhorfendum. En myndin var tekin upp með þrívíddartækni sem löngu er hætt að notast við á sýningum og eykur það enn á skemmtanagildi myndarinnar.
Djúpt, undir öllu klámi, ofbeldi og óráðsíu myndarinnar, má finna grafinn boðskap. Hún varpar ljósi á vísitölufjölskylduna og gagnrýnir hana á vægast sagt óþægilegan hátt. Í myndinni sýna allar persónur mikla gægjuþörf og einkarými fólks er aldrei heilagt. Hún er á margan hátt háðsádeila og Morrissey hugsaði hana sem gamanmynd. Það er kannski auðveldast að lýsa þessari mynd sem splatter gamanmynd með verulegum blóðsúthellingum og líffærum á öllum köntum.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli