sunnudagur, nóvember 26, 2006

Þessi magnaða mynd um ástríðu tveggja einstaklinga þykir einhver merkilegasta og stórkostlegasta tilraun kvikmyndar að sýna ást milli manns og konu. Myndin er sú eina sem Jean Vigo gerði í fullri lengd en hann lést stuttu eftir að hún kom út. Goðsögn hans lifir með henni og á hún sinn sess á flestum listum yfir bestu kvikmyndir allra tíma, og ekki af ástæðulausu.
L´Atalante tekur á ást og aðskilnaði hjóna, bátsmannsins Jean og konu hans Juliette. Þau búa á útsilgdum pramma á Signu þar sem Juliette þolir illa við og þráir borgarlíf fasta landsins. Þegar hún fer loks á vit öldurhúsa Parísar reiðist Jean henni og siglir á brott í bræðiskasti, á meðan fer skipsherrann Jules og leitar hennar. Jean verður brátt heltekinn söknuði til konu sinnar sem hefur betur og knýr hann aftur til baka í vonum að sjá sína heitt elskuðu á ný.
Sýnin á samband elskendanna gerir grein fyrir erfiðleikum þess sem aðskilur, en jafnframt algleymingi þess að sameinast á ný. Vigo tekst að sýna kynin sem aðskilda póla en skipsherrann Jules, sem leikinn er af Michel Simon, mitt á milli. Hann er jafnt karl sem kona og barn sem fullorðinn. Simon fer á kostum í myndinni og hleður hana furðulegum anda með blöndu af söng, ruddalegum húmor og frábærum leik. Simon er almennt álitinn einn besti (og franskasti) leikari frakka.
Myrkur svífur yfir myndinni og í bland við magnaða erótík, hafði andi hennar mikil áhrif á leikstjóra frönsku nýbylgjunnar (Godard, Truffaut, Rivette). Myndin er hvoru tveggja afsprengi framúrstefnu- og tilraunamyndaþriðja áratugarins og nokkurs konar fyrirrennari raunsæismynda.
Hún er umfram allt furðuleg en seiðandi ástarsaga tveggja elskenda.

Engin ummæli: